نوعی از تاتر تک نفره خیابانی

در سطح جامعه ما رونق گرفته است که مونولوگ های فیلم فارسی های پیش از پنجاه و هفت را بازی می کنند.تقلیدی بسیار زیبا از هنرمندانی که اکثر آنان در خاک خفته اند. اما این تک گویی ها که در سطح معابر انجام می شود ،یک نکته را گوشزد می کند،مردم این سرزمین،دیگر،چندان خوش نیستند وآرزوی بازگشت به عقب دارند،جوامعی که دچاراین حالت بشوند، از پریشانی و آشفتگی درونی عمیقی رنج می برند،درحقیقت جشنواره فیلم فجر امسال،بازتاب همین آشفتگی ها بود و نباید به سازندگان آثاری چنین فاخر،خرده گرفت..

"دیده ها و شنیده های مولف این سطور ، زمستان است ، تهران"

 

مشاهده نمونه ای از این تئاترهای خیابانی در صفحه ایسنتاگرامی قهوه و ادبیات