خروج

این فیلم آقای حاتمی کیا مخلوطی از وسترن ایتالیایی و سینمای هند بود که درآن ،نیازمندان برضدحاکمیت و بروکراسی دست و پاگیراداری بلند می شوند.

آقای حاتمی کیا فقط فضای جبهه و جنگ و بوی باروت و روغن تمیزکردن اسلحه را می شناسد،این ژانر از سینما،مخصوص کارگردانان جامعه شناسی چون کیانوش عیاری و کامبوزیا پرتوی و امیرشهاب رضویان است.اصلا آقای حاتمی کیا درکی از مناسبات غیرجنگی ندارند و چیزی جز خاکریز وخون را نمی شناسند،ضعیف ترین آثارشان هم کارهایی مثل ارتفاع پست بوده که پشت خاکریز نمی گذشته است،دلیلی ندارد وقتی کاری را بلد نیستیم آن را انجام دهیم.با دیدن این فیلم ،کاملا از ایشان وحتی از استاد فرامرز قریبیان که چنین فیلمنامه بی سر وته وپراشکالی راقبول کردند،ناامیدشدم.

"گفتگو با یکی از خوانندگان محترم سایت،فروردین نودونه خورشیدی،تهران"