جهانی که ما در آن زندگی می کنیم
عرصه رقابت آزاداست،این مفهوم بدان معنی است که هرفرد ،به میزان توانایی هایی که دارد (در بهترین حالت و بهترین شرایط مفروض)امکانات رشد و تعالی را دارد.این روزها جبهه گیری های صحیحی نسبت به چهره واقعی محمدرضاگلزار صورت گرفته است...درتاریخ بیهقی،زمانی که بوسهل زوزنی موقع ورود حسنک وزیر به دادگاه ،سنگین و بی ادب بر می خیزد از سوی وزیراعظم دولت سلطان مسعودغزنوی،توبیخ می شود،وزیر به او می گوید که :در تمام کارها ،نصفه و نیمه هستی(بوسهل زوزنی ،هنگام ورود حسنک وزیر،نیمه برخاسته بود)همین امر در خصوص جناب گلزار هم صدق می کند...در روزهایی که بهترین گیتاریست های ایران در کوچه و خیابان می نوازند،ایشان عازم امریکا شده و بسیار لوس و خودشیفته پشت درام(جاز)نشسته و جاز زدن نصفه و نیمه خویش را به رخ می کشد،تمام ایران تبدیل به ملک شخصی آقای گلزار شده است ،ازتبلیغ مسواک گ. ا.م امریکایی بگیرید(در زمانی که شرکت پاتریکس و پنبه ریز ایران،بهترین مسواک ها را تولید می کنند و حتی صادرات هم دارند)تا موسیقی و بازیگری.
جناب گلزار ،یک روز،یک بازیگر فیلم فارسی درجه دو،از صورت شما خوشش آمد و میدان بازی به شما داد،این بدان معنانیست که کل هنر و تبلیغات و مدلینگ ایران ،ملک شخصی ،حضرتعالی باشد. کمی ملاحظه در این شرایط بداقتصادی برای همکاران خودداشته باشید.
از نحوه رفتار مردم در روزهای اخیر با گلزار ،نه تنها،ناراحت نیستم بلکه می گویم ،چرا ده سال پیش این رفتار را با ایشان نکردید و اجازه دادید ،وقاحت را به این درجه برسانند؟...در ذکر کارکتر بی شخصیت آقای گلزار،استادپژمان بازغی با کمال ادب واحترام ،سنگ تمام گذاشتند.
از آقای گلزار خواهشمندم مثل جناب ابراهیم حاتمی کیا نشوند و تا خشم جامعه هنر ایران به اوج خود نرسیده از عرصه بازیگری و موسیقی خداحافظی کنند و به همان تبلیغ مسواک که برازنده دندان های زیبای ایشان است ،بسنده نمایند.
"ای مگس عرصه سیمرغ نه جولنگه توست...ارز خود می بری وزحمت ما می داری"
