مستند زنبق های پدر

این اثرهنری کامل ،درباره تلاش بی وقفه استاد داریوش نوروزیان و همسر گرامیشان ،درزمینه رشد و تعالی رشته مظلوم و کمترشناخته شده تکنولوژی آموزشی ،یا فناوری آموزشی ،ساخته شده است .از ایرادهای عمده این اثر هنری می توان این نکات را برشمرد:

اول،نام نبردن از شخصیت های مهمی مانند استاد احدیان که در زمینه ورود و بلوغ علم فناوری آموزشی ،تلاش فراوان انجام دادند،خانم دکترشهناز ذوفن و عالیجناب دکتر خسرولطفی پور از جمله بزرگترین اساتید تکنولوژی آموزشی بودند که از آن ها در این فیلم مستند،نامی برده نشد.

دوم آن که این فیلم مستند ،در اصطلاح عامیانه «به جاده خاکی می زند»یعنی به جای معرفی دانشسرای عالی که امروزه به نام دانشگاه خوارزمی تهران شناخته می شود،و آغاز علم فناوری آموزشی از این نقطه بوده است،به معرفی مکان های شناخته شده ای مانند مقبره باباطاهر در شهر همدان می پردازد.

اگر به الگوهای خوب فیلم های مستند،مانند آثار بی نظیر«مستندبی بی سی»یا «نشنال جئوگرافی»نظری بیافکنیم ،متوجه می شویم که بسیار به اصل مطلب می پردازند و کمتربه سمت حاشیه های متن مورد بررسی می پردازند،متاسفانه در مستندهای ساخت ایران ،دربسیاری مواقع ،آنچنان به حاشیه ها می پردازند که اصل مطلب به فراموشی سپرده می شود،در ساخت فیلم مستند،نیازی نیست که عقاید کاملا شخصی فرد درباره دین و جهان و هستی نمایش داده شود،بلکه اثر بزرگی که فرد برروی جامعه گذارده است و انسان هایی که پرورش داده است و اساتید قبلی فرد،و اساتید کنونی وی،باید مورد بررسی دقیق قرار بگیرند،از این لحاظ فیلم مستند«زنبق های پدر»ناقص است،رشته فناوری آموزشی. همانگونه که در فیلم (با دقت فراوان)نشان داده می شود،درجامعه ایران شناخته شده نیست. اگر سوار ماشین اسنپ بشوید و به جناب راننده بگویید:آیا می دانی رشته تاریخ یا مهندسی شیمی و یا داروسازی چه نوع رشته ای است ،با پاسخی رو به رو می شوید که با واقعیت رشته مورد بحث تطابق فراوان دارد،اما درخصوص رشته هایی مانند «فناوری آموزشی»یا رشته تحصیلی بنده«ایران شناسی»اصلا به جوابی که با واقعیت رشته مورد بحث تطابق داشته باشد نمی رسید.

زمانی که فیلم مستندی درباره این گونه رشته ها ،ساخته می شود ،باید اصل موضوع بر روی بررسی خود رشته قرار بگیرد،به عنوان مثال ،بسیاری از ایرانیان ،فرق دقیق «شیمی محض»و رشته «مهندسی شیمی»را نمی دانند ،اگر مستندی درباره زندگی اساتید بزرگ علم شیمی ایران مانند پروفسور ضیایی ساخته شود،اول باید فرق میان شیمی و مهندسی شیمی مشخص شود و اگر وقتی باقی ماند به بررسی درونیات شخصی و پستوهای روحی این دانشمندان بزرگ پرداخت،اما همین که مستندی درباره علم تنها مانده فناوری آموزشی ،ساخته شد و بررسی فراوانی بر روی این علم قرار گرفت ،بسیار عالی است،درود بر کسانی که برای نشان دادن زندگی اساتید بزرگ ایران ،تلاش می کنند و در این روزهای سرد پاییزی ،نورامید درقلب دانش دوستان روشن می کنند.

"منبع:شبکه مستند سیما"