ایده اصلی

بازی بهرام رادان مانند کار بسیار زیبای بارکد است.پراز استرس و درحال درگیری و نقشه کشی برای کنارگذاشتن رقبا اما در موقعیت نهایی مثبت،یعنی آقای بهرام رادان همان نقش فیلم بارکد را این بار با موقعیت اجتماعی بسیار بالاتر از آنچه در فیلم بارکد،شاهد آن هستیم ،بازی کردند،بهترین بازی این اثر متعلق به خانم مریلا زارعی بود که تا ده دقیقه آخر،چهره ای منفی بود اما به ناگاه ،باچرخش بسیار زیبای فیلمنامه متوجه می شویم که خانم مریلازارعی چقدر انسانی مثبت و پخته و عمیق است،غالب فیلم های ایرانی ،حالت نالیدن دارند و در نهایت،انسان های خوب ،چندان محلی از اعراب ندارند،اما در این اثردیدنی بسیار زیبا ،راه حل ارائه می شود ،یعنی فیلم تنها به بررسی درد جامعه نمی پردازد،بلکه قهرمان سازی می کند و انسان های با وجدان مسئول ،موفق می شوند از میان دهان گرگ ها،در ثانیه آخر،لقمه بزرگ چرب را بقاپند،اینکه فیلم،به آه و ناله ختم نشد بلکه زیبا و غیربالیوودی به موفقیت انجامید،برای امروز ایران،بسیارضروری است.