درساژ

بیشتر زندگی من به طبقه بندی فیلم های ایران در ذهنم می گذرد،از تمامی جهات و زوایا ،از بازیگری تا فیلمنامه،تا امشب که دارم برایتان می نویسم ،رتبه بیستم فیلم های ایرانی ذهنم ،متعلق به «بارکد»با بازی سحر دولتشاهی و رضاکیانیان بود اما اکنون این رتبه را به فیلم درساژ با بازی علی مصفا و شبنم مقدمی و هوشنگ توکلی می دهم.فیلمنامه بی نهایت ایرانی است،فیلم هایی که درباره اسب ،ساخته می شود بسیار ،تمایل به هالیوودی شدن دارند اما در این اثر،زخم های بدن رنجور متولدین دهه هشتاد ایران در کنار اسب و تیمارداری و زین کردن ،قرار گرفته است،زین اسب و کلاه سوارکاری از بازیگران این فیلم ،مجموعه ای هالیوودی نساخته است ،بلکه شاهکاری ساخته از رنج هایی که هرروز در کنارمان توی اتوبوس و مترو و تاکسی بر دوش می کشیم ،این فیلم ،دخترامروز ایرانی را حتی از «خانوم»اثر تینا پاکروان هم بهتر به ظهور رساند،دختریاغی ایرانی را زیبا و رنوار وار(پییرآگوست رنوار یک نقاش در مکتب امپرسیون بود)با خشونتی پابلوپیکاسو مانند ،به نمایش گذاشت.