سینما
روی دست امیتا بچان و رابرت دنیرو و آن هات وی و شهاب حسینی و آریشواریا می گردد،کما اینکه فوتبال روی دست کریستینو رونالدو و اشکان دژاگه و مهدی طارمی می گردد،این افراد،کارآفرینان اصلی جامعه هستند،اینان به راننده شخصی و نگهبان و آشپز و طراح مو و طراح لباس و...نیاز دارند،اگر این افراد را از اقتصاد جهان حذف کنیم ،مثل دومینو هزاران نفر خودبه خود می ریزند،طبیعی است که به اندازه پولی که در چرخه اقتصاد می گردانند هم ،خدمات دریافت می کنند.
بنده از استاد سعید روستایی از لحاظ سن بزرگتر هستم اما نه خودروی شخصی دارم ،نه امکانات خاصی،حق هم همین است ،نوع کمونیستی حکومت را هم بارها در تاریخ تست کردیم و همواره نمره کمی آورد،زنده ماندن شهاب حسینی ،زنده ماندن هزاران فیلمبردار و دستیار صحنه و تدارکات چی و تهیه غذا و...است،اگر این فرد نباشد،قاعدتا آن ها هم نخواهندبود،رفتاری که با شهاب حسینی می شود همواره به این«چشم تو چشم های بچه های لب خط»می ماند،انگار پهنه وسیع سینما،عرصه انتقام گیری های شخصی است،البته اینگونه انتقام گیری همواره درتاریخ ایران رواج داشته است،داستان بردار کردن حسنک وزیر درتاریخ بیهقی را اغلب ما خوانده ایم و حفظیم.
"دیده ها و شنیده های مولف این سطور ، زمستان است،تهران سال جاری"
