عشایر
یک روش زیبای زندگی در امریکای شمالی وجود دارد که بارها در فیلم های کویین تین تارنتینو یا کارگردانان بزرگ دیگر دیده اید.اگر فیلم«قاپ زدن»با بازی برد پیت را در خاطر داشته باشید ،این روش زندگی جالب را به یاد دارید.در آنجا رسم بر آن است که کسانی که توانایی مالی محدود دارند یا از زندگی در یک نقطه برای مدت سی سال ،خسته می شوند و خواهان تنوع هستند،یک خانه کوچک چرخ دار موسوم به کاروان ،می خرند و یک وانت بزرگ یا خودروی قوی که توانایی کشیدن آن کاروان راداشته باشد،سپس این سو و آن سو،معمولا کنار پارک های ملی و جنگل های کوچک پارک می کنند،شش ماه زندگی می کنند و بعد به نقطه ای دیگر می روند.فیلم عشایر برطبق نظر متخصصان فیلم هالیوود ریپورتر ،پیشانی بلندترین فیلم حاضر در اسکاربیست بیست و یک است،این اثرخوش ساخت ،روایتگر زندگی کسانی است که چون پروانه ها زندگی می کنند ،از شاخه ای به شاخه دیگر می پرند و یک نقطه سکونت ندارند،این روش زندگی مزایای بسیاری هم دارد،یکی از مزایای آن،همان است که در«قاپ زدن»دیدیدیم،زمانی که بردپیت انتقام خود را گرفت و کمر گروه مافیایی ای،که زندگی خانواده اش را به آتش،کشیده بودند شکست،جمع کرد و ظرف چند ساعت کاملا محو شد به گونه ای که وقتی پلیس به محل کمپ آن ها رفت،جز توده ای ذغال و آتشی خاموش شده ،چیز دیگری دستگیرش نشد.فیلم سینمایی عشایر رقبای سرسختی چون فیلم «روح»دارد،باید دید اقبال کدام یک بلندتر است؟
"هالیوودریپورتر،دی ماه سال جاری،تهران"
