بهروز تقوایی
هم رفت کسی که زنده کننده و جان بخش گونه ای از نمایش ایرانی موسوم به «تاترسفید»بود.وی آخرین نسل اصیلی بود که نزد استاد و نه از روی دی وی دی و یوتیوب،نمایش گونه «تاتر لاله زار»را بازی می کرد.نمایش های شادی که حاوی متلک های سیاسی،جنسی،اجتماعی بود ونقش «سیاه»به معنای فردی که صورت خودرا مشکی کرده و لباس قرمز پوشیده است درآن وجود دارد،تمبک به سبک عوامانه آن،نه سبکی که استادهمایون شجریان می نوازد و دیگر اسلتیدتمبک ،که مکمل تار و سه تار است،در این نمایش ،جایگاه خاصی دارد،معمولا یکی از بازیگران در حالت ایستاده ودر حالی که مشغول بازی است ،تمبک می نوازد،بهروز تقوایی مدت های زیادی در تخت ،بابیماری می جنگید و قطعا کرونا به صورت مستقیم در مرگ وی نقش نداشت اما ماجرای کرونا این است که ما،صدها،دانشمند و هنرمند و فرد مسن،روی چرخ یا تخت داشتیم،اینکه اینقدر پرستاران و پزشکان ،خسته و کوفته باشند ،عملا روی تصمیم گیری و عملکرد آن ها در درمان سیروز کبدی،بیماری های نخاعی وسیستم اعصاب مرکزی و...تاثیر می گذارد وآن ها خسته از یک روز سخت،تازه باید با بیماران قبل از کرونا ،سروکله بزنند و دستور بنویسند و سرنگ وصل کنند،ده روزی هست که برخی کشورها،تزریق واکسن کرونا را شروع کرده اند.من از دمای منفی هفتاد و ویروس ضعیف شده وتکنیک های مختلف ،سر در نمی آورم ،فقط برای ماندن بسیاری از بهترین بازیگران کشورم ،خواهشمندم اگر انستیتو پاستور ودانشگاه علوم پزشکی تهران می توانند سریع اقدام کنند که هیچ،وگرنه از یک کشور پیشرفته تر از ایران،واکسن وارد کنید وتزریق را شروع کنید،ده روز،اختلاف ،میان ایران و کشورهای دیگر،در چنین مورد حساسی اصلا بخشودنی نیست،بازیگران مسن یا معلول ما،عملا دارند قربانی غیر مستقیم کرونا می شوند،اگر ده روز پیش واکسیناسیون آغاز شده بود و فشار کاری پزشکان و پرستاران ،حداقل،نصف گشته بود،شاید این استاد تاتر،اکنون کنار ما بود
"سایت های معتبر داخلی ، دیده ها وشنیده های مولف این سطور ، دی ماه سال جاری ، تهران"
