مساله نان و معیشت از بازیگران
عادی و کارگردانان گمنام گذشت و به سلبریتی های سینمای ایران رسید!!!. استاد ثریا قاسمی از مشکلات اقتصادی سنگین قشر بازیگر می گوید،توجه داشته باشید،ایشان در تنها سریال اکنون سینمای خانگی ایران ،مشغول به کار هستند و اینقدر دردمندانه سخن می گویند.شغل هایی که نمی توانند از ماسک موقع کار استفاده کنند،مثل بازیگران،عملا یا باید به موسسه اوج وصل باشند،یا عملا باید به موسسه اوج وصل باشند.تنها موسسه اوج است که آنچنان امکاناتی دارد که می تواند،مکان بازی بازیگران را کاملا ضدعفونی کنند.هر چند ساعت ،یک بار با دستگاه های حرفه ای باید مکان (پلاتو)فیلمبرداری ،دود داده شود و الکل زده شود،این توانایی مالی در بخش خصوصی وجود ندارد که چنین هزینه سنگینی انجام دهد.عوامل پشت دوربین به دلیل تعریق زیاد گروه پشت دوربین(لامپ ها ونورافکن هایی روشن است که بعضا از نورافکن ورزشگاه شیرودی تهران ،قوی تر است،حرارت این سیستم ها بالای سر فیلمبردار است)ساعتی باید ماسک هایشان را عوض کنند ،این یعنی یک جعبه کامل ماسک دندانپزشکی برای یک روز کاری بعلاوه یک لیتر ژل ضدعفونی کننده بزرگ برای یک روز،بماند که یک پزشک با وسایل باید سرصحنه آماده باشد،بازده مالی کمپانی های خصوصی اصلا آنقدر نیست که سه ماه ،بتوانند چنین وضعیتی را از لحاظ اقتصادی مدیریت کنند،عملا تمام بخش فرهنگی ما تبدیل به یک موسسه وموسسات وابسته به آن موسسه شده است،حالا فرض کنید،یک بازیگر،یک فیلمبردار،یک مسئول بوم،بایکی از مدیران این موسسه بحث شدید کرده باشد و خط خورده باشد از لیست عوامل موجود،چند هنرمندباید راننده اسنپ شوند؟باورکردنی نیست ،ولی یکی از دوستانم که زیاد با خودروهای اسنپ جابه جا می شود ،گفت:دوبار از پنج بار اخیر که اسنپ خبر کردم،دو بازیگر گمنام پشت فرمان بودند،می دانیم واکسن کرونا،پنجاه،پنجاه است،واکسن دایمی مثل قطره فلج اطفال نیست ،بلکه موقتی است،شاید این بیماری تا دوسال دیگر(خدای ناکرده)با همین قدرت در کشور باقی بماند(که البته تاج بانو پروفسور مینو محرز ،امیدهای بسیاری مبنی بر تمام شدن این بیماری سنگین به زودی دادند)بخش خصوصی سینمای ایران نباید توان تولید داشته باشد؟
"سایت های معتبر داخلی،گفتگو با یک پزشک عمومی جوان،دی ماه سال جاری،تهران"
