دلشکسته

اما و اما، بیتا بادران مثل بهترین پهبادهای نظامی انتحاری جهان بود.ناگهان ،با این فیلم،درخشش و نور عجیبی ساطع کرد و سپس...شاید در سال های آینده شاهد حضور بیشتر ایشان باشیم.داستان دانشجویان علوم انسانی است و بالا و پایین های جامعه ایران،کسی که ادای دین درمیاورد اما خدا را نمی شناسد و کسی که ادای چیزخاصی را درنمی آورد اما آن را می شناسد.بپربپرها و شادی های معصومانه بیتا بادران ،فیلم را از حالت شعاری کنسرواتیو درآورده است،بهترین فیلمی که در ژانر دانشجویی دیدم ،از آثارایرانی اخیر،همین اثر است،امیدوارم دانشجویان ایران وجهان اول از شر ویروس کرونا و دوم از شر اساتیدی که بیش از روال عادی سخت می گیرند و فقط مایه سایش اعصاب هستند ،درامان باشند

"دیده ها و شنیده های مولف این سطور ، تهران ، پاییزسال جاری"