نیما جاویدی

می توانست یک رمان خوب بنویسد اما فیلمنامه خوب نوشت.سرخپوست در ذهن ها آنچنان می ماند مانند نقش برسنگ.نیما جاویدی کاری بزرگتر کرد،سروکله زدن با آدم های کوتاه و بلند و متوسط ،حرف و سخن ها،خیلی سخت تر از گوشه اتاق نشستن و رمان نوشتن است.نیما جاویدی تمام این مطالب را می دانست و به سمت خلق ،شاهکاری چون سرخپوست رفت.دوران کرونا دوران غم نیست.دست به قلم شوید.اینگونه ریز بنویسید:صبح ،ساعت ده،پارک ملت ،دختری در حال بستنی خوردن روی نیمکت نشسته است...و ادامه دهید،فقط وضعیت ها،نورها،امکانات محیط،تعدادآدم ها،عینکی بودن یا نبودن کارکترها،موی پرپشت یکی از کارکترها،را ریز ریز توضیح دهید،عالی می شود،عالی.

"دیده ها و شنیده های مولف این سطور ، پاییز سال جاری ، تهران"