یک موضوع فیلمنامه جذاب
دیروز را در خیابان ها و اتوبوس های عمومی و تاکسی ها گذراندم.به روح پدربزرگم ،مردمی که وقتی می گویی کلاردشت جزو استان گیلان است یا مازندران؟یک ذقیقه سکوت می کنند و در فکرفرو می روند که واقعا کلاردشت کجای ایران قرار دارد.
مردمی که هنوز نمی دانند،استان خراسان به سه قسمت ،جداگانه تقسیم شده است،تک تک شهرهای اصلی امریکا را و ایالات آن را حفظ بودند!!!نتیجه کارهای امثال حاج ابراهیم حاتمی کیا این شد که مردم کشورش جغرافیای امریکا را دقیق تر از جغرافیای کشور خودشان بدانند،البته شاید بگویید :این مقوله منحصربه یک منطقه از پایتخت است،اما در کل کل ها و دعواهای تلگرامی و واتساپی می بینم حتی یک مهندس اهل هرمزگان هم،اطلاعات ریزی از امریکا دارد که آموزش های رسمی ایران،نتوانسته آن اطلاعات را درباره وطن خودش به او بدهند!!!!.ابراهیم حاتمی کیا را مثال میزنم چون دست به نقدترین آدم ممکن است،نتیجه رفتار او و تمام امریکاستیزی هایش این شده است که مردم وطنش ،آنچنان دقیق امریکا را بشناسند تو گویی،هرکدام یک سال دوره تحقیقاتی پسادکتری درباره جغرافیای سیاسی امریکا در بهترین دانشگاه های آن کشور گذرانده اند،حیفم می آید انگشتان دستم را با تایپ کردن اسم این موجود،خسته کنم،فقط می خواهم می دانست روزی خواهد رسید که مردم تهران،شهربه شهر ایالت و منطقه دنور را بشناسند اما ندانند ،طبس در کدام خراسان قرار دارد؟.پیشنهادم برای فیلمنامه،نوشتن از انسان هایی است که منش هنری هنرمندان متصلشان ،آنچنان آن ها را در سه کنج قرار داده است که مجبور می شوندبرای قیمت داروی مادرشان،ماشین زیرپایشان،ریزترین جزئیات زندگیشان،جغرافیای سیاسی کشوری دیگر را دقیق تر از کشور خودشان بدانند و حفظ کنند.
"دیده ها و شنیده های مولف این سطور،پاییز غمناک نودونه خورشیدی،تهران
"منبع تصویر: دنیای اقتصاد"
