چرا ورزشکاران حرفه ای به سمت سینما سوق پیدا می کنند؟
شون کانری،شناگرحرفه ای است،لیست بلند و بالایی از بدنسازان حرفه ای در هالیوود،پژمان جمشیدی،فوتبالیست،مرحوم سیروس گرجستانی،فوتبالیست،مرحوم محمدعلی فردین ،کشتی گیرآزادکار.جینا کورانو،رزمی کارحرفه ای..تا فردا صبح می توانم نام ببرم.
کلا ورزشکاران به صورت عجیبی جذب دنیای هنر هفتم می شوند.اول آن که از قبل معروف بوده اند و تهیه کننده نیازی به فشار اضافی آوردن و خرج کردن پول فراوان برای جا انداختن آن ها ندارد و این یعنی ،یک قدم جلوتر از دیگران هستند،یعنی مخاطب خاص را با خود می آورند نه اینکه تازه از اول ،مخاطب برایشان خلق شود.دوم آن که ورزش حرفه ای ،خود،یک شکل از بازیگری است،به حرکات فوتبالیست ها موقع گل زدن دقت کنید،کاملا حرکاتی سینمایی هستند و برای دوربین طراحی شده اند.سلامت جسم ورزشکاران و عموما صورت زیبایشان دلیل دیگری است که آن ها را مستعد دوربین می کند،یعنی در حالت عادی یک ورزشکار حرفه ای ،چند قدم از یک فرد معمولی دوره دیده ،به نقش نزدیک تراست.مخاطبان دوست دارند تا چهره محبوبشان را در یک لباس جدید،در یک فرم جدید ببینند برای همین تهیه کننده برای چنین موقعیتی بسیار، شادتر است تا فرد عادی ای که از کلاس بازیگری بیرون آمده است و تازه می بایست به جامعه هنری معرفی شود.حال دونوع بازیگر از دل این فرآیند بیرون می آید.نوددرصد،بازیگران موقتی فیلم های معمولی ،مثل یکی از بازیکنان تیم پیروزی که چند فیلم بازی کرد و چندان ندرخشید. دوم بازیگران اصیل ابدی،آن هایی که می کوشند یاد بگیرند و سینما را بیاموزند در این جریان ،تبدیل به بازیگران ابدی می شوند،مثل پژمان جمشیدی که با«جهان بامن برقص»ودیگرکارهای سطح بالای خود،دیگر درتاریخ سینما ماندگارشد.شون کانری بهترین نمونه موجوداز این دسته دوم است.او سریع از دنیای شنا ،ذهنش راآزاد کرد وبه جهان سینما پیوست.تعداد کمی از بازیگران انگلیسی (شون،اسکاتلندی به غایت متعصب وراست گرایی بود،برخی اسکاتلندی ها خودرا انگلیسی نمی دانند ،شون از این دسته افراد بود)موفق به دریافت لقب «سر»می شوند،که بن کینگزلی و شون کانری در راس آن ها قرار دارند(آنچنان وجهه عمومی پررنگی داشت که دستگاه حکومت را مجبور به دادن لقب سر به خودش کرد(حتی چنین انسان قوی وبی نظیری هم تسلیم کرونا شد،اینجاست که به شعر:در کف شیرنر خونخواره ای،غیرتسلیم ورضا کوچاره ای،ایمان می آورم)،زیرا اساسا او یک اسکاتلندی را انگلیسی نمی دانست)برای فیلم تسخیرناپذیران ،اسکار دریافت کرد ودرسال دوهزار لقب شوالیه گرفت.زندگیش پر از افتخارات است اما از همه مهم تراینکه او واقعا یک بازیگرصاحب مکتب بود.سینمای هالیوود خیلی پرکلام است،در واقع کلام ،بخش مهمی از سینمای هالیوود را تشکیل می دهد،چند بازیگر این قاعده را شکستند ،کلینیت اییست وود و شون کانری درراس این بازیگران بودند،صورتشان ،جغرافیا داشت و زوایای دوربین روی صورت آن ها می رقصید،نیازی به کلام نبود،صورتشان حرف می زد.درفیلم «تاندربال»از مجموعه جیمز باند،شاهکارآفرید.پرفروش ترین فیلم مجموعه جیمز باند به احتمال زیاد همین اثراست.ورزش ،اعتمادبه نفس می آورد،اعتمادبه نفس،خونسردی به همراه دارد،در فیلم تسخیرناپذیران به شکل عجیبی حتی قبل از مرگ ،زمانی که سلاح به دست گرفته ودر منزل مسکونی اش دنبال قاتل حرفه ای می گردد،به نحو بی نظیری خونسرد است.خونسردترین جیمزباند است،شاید همین خونسردی بی نظیرش دلیلی بر انتخاب پشت سرهم او برای نقش جیمز باند باشد،البته خوش تیپی را هم باید به عنوان ملاک اول مطرح کرد.کلا به نظر می رسد،ورزشکاران برای بازیگر شدن ،افراد مستعدی باشند و بعداز دوران ورزشیشان بتوانند روی بازیگری حساب کنند،اما شون کانری استاندارد طرح «ورزشکار،هنرپیشه»را آنچنان بالا برد که بعید است تا چند دهه آینده،کسی بتواند حتی نزدیک خطوط شون کانری بشود.نمی گویم آرنولد شوارتز زنگه ،بد بازیگری است،ابدا،اما او برای تمام نقش ها مناسب نیست،قابلیتی که در شون کانری وجود داشت،شون کانری فقط یک اکشن کار نبود،فقط یک درام کار نبود،او در تمام زوایای پیدا و پنهان بازیگری رخنه کرده بود برای همین توانایی است که می گویم ،استاندارد«بازیگر،ورزشکار»توسط شون کانری خط بندی شده است.
"خوانده هاوشنیده ها ودیده های مولف این سطور ، پاییز سال جاری ، تهران"
