به مناسبت هفته تربیت بدنی

مصاحبه مفصلی با استاد هومن قارداشی ،مربی باشگاه بدنسازی اکسیژن واقع در ورزشگاه بزرگ و زیبای انقلاب تهران انجام دادم.ایشان از قدیمی ترین و نازنین ترین دوستان من هستند.خوابگاه تنگ و بتنی دانشگاه شیراز را به امید نور روح ایشان   و مهندس ارشد محسن اکبرزاده و مهندس ارشد شکران و دکتر ابراهیم زرگری  گذراندم. سخت بود ،غروب های جمعه اش بوی هزار کدوی سرخ شده با ته مانده کمی از تن ماهی  سلف سرویس ناهار می داد...بگذریم،نباید خودم را اذیت کنم،افسرده دل  افسرده کند،انجمنی را.

[هومن قارداشی]انسان ویژه ای است،جمع پوپک (قاصدک)و درب ضد سرقت شرکت کاوه  است.لامبورگینی را با تانک چیفتن انگلیسی جمع بزنید می شود،هومن قارداشی،نزدیکترین دوست به او بانویی نازنین است با هوش بصری بی نظیر، آزالیا خانم صدا می کنم این عکاس بی نظیر طبیعت زیبا را.

هفته تربیت بدنی را تبریک گفتم و از سینما صحبت کردیم،هر دو از فیلم نازنین «من یک ایرانی ام»با بازی بی ایراد استاد احمد نجفی نام بردند و شاهکاری بزرگتر،شاهکاری جهانی که در آن استاد بانی پال شومون و نیمی از بهترین بازیگران تاریخ سینمای ایران از استاد آتیلای پسیانی تا استاد سیاوش طهمورث تا استاد ماهور الوند(استادی به سن نیست ،به بلد بودن است ،هیچگاه به حاتمی کیا استاد نگفته ام پیراست و جایزه برده اما یک تکه از وجود بزرگی چون ماهور الوند را که رنگ بخشید به فیلم بی رنگ تختی و عاشقانه ای ناکام چون «داستان عشق»آفرید،تنها در کمتر از بیست دقیقه بازی ،قربانی کرد تمام بازی های این آدم تمام پرمدعای خسته کننده که چپ و راست در فیلم آقای محمودی و بانو را که مثل بزرگترین فاجعه بازی در کارنامه خود بر جاگذاشت،مچاله کرد و در چاه انداخت،مرد شعار،مرد شعارهای شکم سیرنکن پرخرج و دختری که دربازیگری هزار برابر از او قوی تر است،از او هم می گذریم.فیلم تختی استادبهرام توکلی را بخاطر بازی سیاوش طهمورث و ماهور الوند و پدر بزرگوارش ستودند،آنان عاشق فیلم تختی و من یک ایرانی ام هستند،چون فقط عاشق این خاک هستند،حرفم را پس می گیرم ،مرا مجاب کردند،اول من یک ایرانی ام و بعد تختی بهرام توکلی خوش ساخت ترین فیلم های تاریخ سینمای ورزشی ایران و مجموعه  فست اند فیورس بهترین مجموعه ورزشی جهان هستند.کاملا مجاب شدم و حرف قبلی خود را پس می گیرم ،اگر از جهان پهلوان تختی حرف نزنیم از گل ورزش ایران سخن نرانده ایم و اگر از ورزش خودروهای آزاد بگذریم ،امریکا را نشناخته ایم.انتخاب های این دو بزرگوار بهتر از انتخاب من بود.

"دیده ها وشنیده های مولف این سطور،پاییز نودونه خورشیدی،تهران"