طبق گفته های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

هفتاد و هفت درصد مردم ایران،اصلا در سال به سینما نمی روند! و از بیست و سه درصدی که به سینما می روند،بیست و هفت درصد فقط و فقط سالی یکبار به سینما می روند!.البته گفته های آقای صالحی ناظر بر سال کرونایی و یا سال عادی نبوده است،می توان به هزارگونه این گفته ها را تعبیر و تفسیر کرد.این میزان نسبت به قبل از واقعه پنجاه و هفت با افت نسبی بالا همراه است.شاید نمایانگر این نکته باشد که سلیقه کلی جامعه با سلیقه فیلم های سینمایی تفاوت عمده دارد.شاید به دلیل تورم بسیار بسیار بالای جامعه باشد که خانواده ها،به نسبت ،شبکه های تلویزیونی و تکرار فیلم های سینمایی سال گذشته ،اکران شده را که رایگان است،می پسندند.پیشرفت تلویزیون های هوشمند و افزایش اینچ آنان،و تولید داخل بودن بسیاری از تلویزیون ها ،شایداز دلایلی باشد که مردم را پای تلویزیون ،نگاه می دارد،سخنرانی آقای صالحی بسیارطولانی بوده است و وضع مطالعه در ایران را هم اسفناک نشان می دهد،بنده خودم در سایت خویش،شاهد حضور عزیزانی هستم که برفرض آکیرا کوروساوا یا اوزو یا اسپیلبرگ یامرحوم سهراب شهیدثالث را نمی شناسند اما درباره سینمای ایران و جهان ،نظر می دهند که دقیقا مثل این است که توتی و دلپیرو و اینزاگی و ژوزه مورینیو را نشناسید اما درباره فوتبال اروپا نظر دهید،کم سوادی جامعه ایرانی ،تازه خودش را دردامنه اینترنت رسمی نشان نمی دهد،در سیستم اینستاگرام ،گاهی شاهد نظراتی هستیم که کلا نشان می دهد ،یک ایرانی ،اصل ماجرا را نفهمیده است اما درباره نفهمیدن خود نظر می دهد که خب این مقوله واقعا وحشتناک است!!!.شاید وقوع پنجاه و هفت و امثالهم دلیل برقطع ارتباط منطقی ذهنیت ایرانی با وقایع خارج یا داخل خود آن ذهنیت باشد اما هرطور که شده است،خودمان ،بایدبا مطالعه و دیدن فیلم و مخصوصا مستندهای ناب که از شبکه مستندسیما هم گاه گداری پخش می شود،بفهمیم که دقیقا اطرافمان چه می گذرد و ما کجاییم و بقیه کجا هستند و چه چیز در حال رخ دادن است،سخنان آقای صالحی ناظر بر ضعف مخاطبان تاتربین ایران و کلا کم دیده شدن آثار هنری در ایران هم می شود که جای بسی تاثر دارد.

"سایت سینماپرس،پاییز نودونه خورشیدی ، تهران"