ماجرای تاسف انگیز از هم پاشیدگی

خانواده های ایرانی که در شاهکاری مثل "هلن" با بازی بی نظیر روشنک گرامی و هوتن شکیبا شاهد آن هستیم(عمدتا علل اقتصادی دارد،افزایش وحشتناک قیمت مسکن در تهران و شهرهای اصلی ایران،یکی از این علل اصلی است)با "تیغ و ترمه" کیومرث پوراحمد به اوج خود می رسد البته این فیلم ،در نهایت مثبت تمام می شود،برخلاف "هلن" و "کافه ستاره"  و تا حدودی "ناهید"،که غالبا مشکی به پایان میرسند، البته پایان ناهید،کمی لایم است و مشکی پرکلاغی نیست.

حلقه مشترک تمام این الگو در ایران،استادپژمان بازغی است.کسی که بعد از بهروز وثوقی ،بازیگری ایران را یک پله ارتقا داد.هنرمند می شود،رییس مافیا می شود،هتل دار می شود،جوان مکانیک عاشق می شود و همه را عالی بازی می کند،او بی نظیر است،کم حاشیه،پر ازمتن خالص.

"خوانده ها و دیده های مولف این سطور،تابستان سال جاری،تهران"