نگرشی به فیلم سرخپوست(بخش سوم ): در انحنای نوید محمدزاده و افکاری
که در سرداشت در نقش سرگرد نعمت جاهد.سرگردنعمت جاهد کیست وچرا درانتهای فیلم ،یک افسر میان مرتبه معمولی در کار عجیب آقای جاویدی تبدیل به یک ابرقهرمان می شود؟.لباس ها ،انسان نیستند وانسان ها لباس نیستند،اگر انسان ها،لباس بودند،فریاد می زدیم ،هی تو ای خاکستری پررنگ بیا،هی کت وشلوار هاکوپییان لطفا بگذار من رد شوم...در حالی که اینگونه سخن نمی گوییم.اما برخی در حد لباس تنشان کوچک می شوند یعنی اگر لباس عادی بپوشند،تو گویی ،یک انسان معمولی دارد راه می رود،نفس می کشد و هست که باشد.انسان معمولی بودن بد نیست اصلا وابدا.این معمولی ها هستندکه زندگی پاپس کشیده ما را رنگی ورخی می دهند.معمولی ها هستند که اگر نباشند،چرخ تمامی چیزها در این دنیا،لنگ می زند،ترجمان تمام زندگی ما فانیان زود گذر ،در معمولی ها خلاصه می شود،همین وبس.اما آن که از لباس فرمش نیرو می گیرد نه از بودنش ،تمام وجودش در یک میز وصندلی ورییس مآبی ناشیانه ای ناشی می شود که انرژی اش را از لباس خاصش چیزی که او را از دیگران جدا می کند و به جهان خودی ها،به جهان سرهنگ ها ،سرتیپ ها،سرلشگرها وصل می کند ،نعمت جاهد با کت وشلوار عادی هم همان پلیس واقعی باهوش ،با شم کارآگاهی فوق العاده بالا و والا ،باقی ماند،این است که هیچ تفاوتی میان نعمت جاهد قپه به دوش و نعمت جاهد کت و شلواری دیده نمی شود.نویدمحمدزاده افکاری در سرداشت که او را از لباس خاص بودن یا لباس عامیانه به تن داشتن ،مانع می آمد.شاید این امر در ابتدا تنها یک نقطه کمرنگ باشد ،در انتهای خطی که می نویسیم و ساده از کنارآن می گذریم.اما نعمت جاهد آنقدر شبیه کشیش بینوایان است که وقتی در هزار توی ذهن کارآگاهیش متوجه می شود،سرخپوست اصلا مجرم نیست ،با همان ذهن خاص باهوشش ،پرفراز و بی نشیب از لباس قهوه ای قپه دار پر قدرت می گذرد وبه همان کت وشلوار ساده خاکستری قناعت می کنداماروحش به واسطه افکاری که دارد،خاکستری نمی شود، روحش سفید می ماند،اصیل می ماند و انسان می ماند،این چیزی است که نوید محمدزاده و افکاری که در سردارد را از مانی حقیقی و آتیلا پسیانی جدا می سازد،او می اندیشد ،پس زنده است.
"خوانده ها و دیده ها وشنیده های مولف این سطور،تابستان نودونه خورشیدی،تهرانی باهوای بسیار گرم چونان جهنم"
