مارتین اسکورسیزی
برای توسعه اقتصادی و روابط عمومی شرکت خود با غول جهان تکنولوژی کمپانی اپل قرارداد امضا کرد،اسکورسیزی به ساخت فیلم های سینمایی با قیمت های تمام شده بسیار بالا معروف است،او نیاز ویژه ای به ابر رایانه ها برای پیشبرد اهداف خود دارد.دو ماه پس از آن که اپل تهیه کنندگی یک فیلم ژانر جنایی بر اساس رمانی از دیوید گران نویسنده به غایت محبوب جنایی را برعهده گرفت ،توجه مارتین بیش از پیش به توانایی های حوزه هنر این کمپانی عظیم جلب شد،فرق کمپانی های قرن نوزدهم با بیست و یکم درآن است که کمپانی های اواخر قرن بیستم و بعد بیست و یکم ،یک شرکت نیستند،یک کشور کامل هستند،یعنی شما با شرکت هایی مواجهید که یک بخش از آن ها گرانترین خودروهای آسیایی را (بعداز سوزوکی وتویوتا) تولید می کند ،بخش دیگراستاد ساخت پیانو و لوازم موسیقی است وبخش بعدی لوازم خانگی می سازد و عملا مثل یک موجود زنده دارای ابعاد مختلف است(شرکت هیوندایی کره جنوبی)همین خاصیت در اروپای شمالی (شرکت رولز رویس که موتور برترین جنگنده ها و مسافربری ها را می سازد)افریقا(کمپانی های مخابراتی عجیب و غریبی که از یک سو تیم ورزشی هدایت می کنند و از سوی دیگر اینترنت نسل پنجم را با تمام جزئیاتش ارایه می دهند در کشور افریقای جنوبی)و سایر نقاط جهان دیده می شود،کلا شرکت ها پادشاهان امپراتوری های این قرن هستندوسیاستمداران ،فحش خورهایی کتک خورده که تخم مرغ به سمتشان می آیدوجهان در حد یک شهر در حال کوچک شدن است و آیندگان مرز که نه،فقط کوچه محل سکونتشان را انتخاب می کنند،بخش عمده این تغییرات بر دوش افرادی چون اسکورسیزی و مالکان اپل است ،یک شرکت قرن نوزدهمی ،متعلق به پسر دوک مثلا باکینگ هام بود که از پدرپدرپدربزرگش به ارث رسیده بود وچای را از اقیانوس رد می کرد و دقیقا همانطور که در نیم ساعت اول کارتون عجیب مری ومکس به آن پرداخته شده است ،درون کیسه های کوچک می کرد یک نخ ومقوا به آن می آویخت ومی فروخت.سیاستمدار کسی بود که وقتی برای دستشویی رفتن از جای خود برمی خاست ناگهان سیصد نفر درسالن بلند می شدند و شبیه گونیاهای عادی دوران دبستانمان می شدند،قبل از آن که نام اصلیش را مجری آغاز کننده برنامه سیاسی به زبان بیاورد ده دقیقه درباره شرافت واصالت والقاب پدربزرگش تا خودش توضیح می داد،این نقش اکنون در اختیار کمپانی هاست یعنی وقتی می خواهیم از فلان مدل لب تاب اپل صحبت کنیم ،اول ده دقیقه از پدربزرگ آن لب تاب شروع می کنیم ورم و حافظه و دوربین جلوی هشت مگاپیکسلی جای دوک اعظم ساکسبری نشسته است ،سیاستمداران یقه آبی هایی هستند که دنبال این کمپانی ها می دوند و مردم هم محصولات هنری زیبایی که این کمپانی ها توسط نوابغی چون «دیوید گران»و «مارتین اسکورسیزی»ساخته اند ،بادیدجان ،نگاه می کنند،در واقع هنرمند برای مالک شرکت موروثی،ارل گری،هنرتولیدنمی کند یا برای خاندان بزرگ و بی دروپیکر قجر یا مدیچی ،هنرمند برای بانک پاسارگاد و اپل و نماوا تولید می کند و مردم تماشای یک اثرفاخر را مدیون این شرکت ها هستند نه حاکم شهر فلان یا مدیرشرکت ارل گری،حالا یک ایراد کوچک به وجود می آید،سیاستمداران دراین ساختار ،بسیار ریز وخرد می شوند تا حدی که ممکن است یکی از ده مرد قدرتمند جهان به کشوری آسیب دیده از انفجاری بزرگ سفر کند،بدون لشگریانش و چهارتا فحش هم بخورد و تخم مرغ وچیزهای دیگر هم ،او کوچک شده است زیرا هنرمند دیگر در ستایش او سی نمایشنامه نمی نویسد و او برصندلی مرمرین خود نمی نشیند تا نمایشنامه ها را نگاه کند،هنرمند مجموعه فیلم های تاکسی را برای کمپانی پژو می سازد و همین کمپانی است که مورد تکریم واقع می شود،در واقع مارتین اسکورسیزی جلوه بارز امروز جهان است،او در دیروز یا فردا زندگی نمی کند بلکه فقط وفقط امروز را نفس می کشد،همین وبس.
"یورونیوز،تاریخ اروپا،عباسقلی غفاری فرد،تاریخ جهان (کتاب درسی دانشگاه)عبدالرسول خیراندیش،کی .بی.اس،ان .اچ.کی،کایدوسینما"
