فیلم سینمایی مسخره باز درشبکه نمایش خانگی وارد شد
تاتر ایران امری بود در حد جیب مردم ایران.یعنی صحنه های با قیمت متوسط ،لباس های متوسط و تمام چیزهایی که در حد اقتصاد مابود.ورود همایون غنی زاده با تاترهای بی نهایت گران قیمت از لحاظ چیدمان صحنه ،یک شکاف ایجاد کرد.یک شکاف مالی بزرگ .این اتفاق در نحوه فیلمسازی او نیز دیده می شود.گران قیمت ،گران قیمت و گران قیمت ،در سینمایی که زیربنایش سست است و بازیگرانی که ما وامدار سال ها تلاش آن ها هستیم مثل استاد پروانه معصومی ،از وضع اقتصادی سینمای ایران راضی نیستند،سینمای ایران با فندانسیون معمولی است و تحمل فشار این وزن سنگین را ندارد،انگار برج میلاد را بر روی فندانسیون پاساژ علاالدین قرار دهیم، بیشتر روی تکنیک های فیلمسازی او و زوایای دوربینش می شود حساب کرد ونه فیلمنامه اش ،این جمله «عکس من،برعکس من،فارغ از هر درد و غمی است»سی سال است دور میدان اختیاریه تهران از قول شهیدتاجیک که در جنگ ایران و عراق به شهادت رسیده اند ،ثبت شده است.نمی دانم واقعا اولین بار چه کسی این جمله را به کار برده است ،اما تمام جملات همایون غنی زاده در کارهایش ،وام گرفته از در ودیوار است.در نهایت هم متوجه نمی شویم با یک کمدی روبه رو هستیم یا یک ملودرام یا یک فیلم جنایی ،واقعا ساختار فیلم مشخص نیست،البته این هم مهم نیست ،گاهی یک اثر در بین چند ژانر مختلف باقی می ماند و نهایت کار مشخص نمی شود،فقط با یک سری جلوه های ویژه پیشرفته هالیوودی روبه رو هستیم که خیره کننده است و زیبا اما روی یک تیرآهن کلفت محکم بنا نشده است،روی یک میلگرد نازک سوار است،در کارهای همایون غنی زاده همیشه وزن جلوه های ویژه پیشرفته بر وزن مفهوم می چربد و این سبک شخصی اوست،مهم نیست ،این هم یک سبک است برای خودش.
