مشکل اصلی سینمای ایران
در موازی کاری هاست.قرار بود برای افتتاح مجدد سالن ها در سال جدید،به مدت سه روز ،بلیت سینما به صورت نیم بها عرضه شود تا انگیزه اقتصادی بر ترس مردم از ورود به سالن بچربد و سالن ها بتوانند بخش اعظم ضرر سنگین وارد شده بر پیکر نحیف اقتصاد سینمای ایران را جبران کنند.
واقعا پیشنهادجالبی بود که سه روز پشت سرهم ،قیمت بلیت نصف شود.با وجود فیلم پرکششی چون «شنای پروانه»که در آن امیرآقایی ،شاهکار می آفریند،این تخفیف ویژه می توانست خانواده ها را به زیبایی به سمت سالن ها سوق دهد.اما چند ساعت بعد از اعلام رسمی خبر ،این موضوع منتفی اعلان شد یعنی هیچ تخفیفی برای بازگشایی مجدد سالن ها در نظر گرفته نشده است.دقیقا در خصوص ماسک و دستکش و الکل و غیره هم در کشور همینگونه رفتار می شود.یعنی یک پزشک می گوید حتما در مکان های شلوغ از بهترین انواع ماسک استفاده کنید و بعد بلافاصله پزشک دیگری می گوید:استفاده از ماسک برای افراد بدون نشانه بیماری ،هیچ فایده خاصی ندارد وا گر قرار باشد تمام افراد از ماسک استفاده کنند ،برای کادر پزشکی مشکل پیش خواهد آمد!!!!
گیج شدنمان مرا به یاد تابلوی کج و معوج و انتزاعی «جیغ»اثر ادوارد مانچ می اندازد!!!در این شاهکار هنری ،یک انسان ،از بس اخبار ضدونقیض شنیده است که دستانش را روی گوشش گذاشته است و فقط جیییییغ می کشد.دهان ما را آباد کردید واقعا.
"خبرگزاری قطره"
