تبعیض بین خودی ها و غیرخودی ها
ما را مانند یک خودروی ژیان ،لای دستگاه پرس ،نابود کرده است.پسله حاج ابراهیم،پرویزپرستویی ،یک کامیون سیمرغ بلورین برده است و استاد محمدعلی کشاورز در تمام عمرش فقط یک بار نامزد این جایزه برای فیلم مادر بوده است.هرجا برای استخدام میروی،خودی ها،خودی ها،خودی ها،خودی ها،تمام جوایز برای خودی هاست.
اگر پرویز پرستویی را درتاریخ سینمای ایران ،معادل یک خودروی ال نود فرض کنیم ،حضرت استادکشاورز تالیسمای سینمای ایران بودند،آن وقت حتی یک سیمرغ بلورین در کارنامه کاری ایشان نیست.رفتار جشنواره کن با استادمرحوم آلن دلون را به یاد بیاورید و در مقابل رفتار فستیوال فجر در مقابل استادکشاورز قرار دهید،درحالیکه سایز جهانی هر دو بازیگر،در یک حد بوده است.استاد کشاورز از بیماری کلیه فوت نکردند،از دل سوخته و کبد آتشین به آسمان ها رفتند.
مرگ بر تبعیض ،مرگ بر تبعیض،مرگ بر تبعیض.
"فرانس بیست وچهار،لوموند،کایدوسینما"
