بهمن دان
یکی از خوش تیپ ترین بازیگران تاریخ سینمای ایران در نقش های میانسال بود که ناگهان بسیار کم کار شد.وقتی خبرنگاران به سراغش رفتند و حال و احوالی کردند و پرسیدند چرا دیگر حضور ندارد؟،دو دلیل آورد.دلیل اولش را تمام بازیگران سینمای بدنه و در اصطلاح ،غیرسلبریتی ها می آورند.سلبریتی ها تمام سینمای ایران شده اند،اگر فیلمی بسیار زیبا و فوق العاده باشد اما نام پدرام شریفی و پریناز ایزدیار و افسانه بایگان و...در عنوان پوستر آن کار نشده باشد ،تقریبا می شود پنجاه درصد حدس زد با شکست مالی سنگینی مواجه خواهد شد.اما دلیل دوم خیلی قشنگ و جالب است.این افراد میانسال که هم سینمای قبل از پنجاه و هفت را تجربه کرده اند و هم سینمای بعد از پنجاه و هفت را(امثال مجید مظفری و افسانه بایگان و بهمن دان)گنجینه های بی پایانی از تجربه های کم تر دیده شده سینمای ایران هستند که هر کدام از تجربه هایشان به اندازه یکی از مرواریدهای غلتانی که فقط خواجه ماجد آن ها را می شناخت(رج:ناخداخورشید،ناصر تقوایی)ارزش دارد.بهمن دان در یک جمله می گوید:قبل از انقلاب می گفتند:با پدر ها و مادرها نمی توان سینما رفت و فیلم دید،اکنون می گویند:با بچه ها نمی شود به سینما رفت و فیلم دید!!!
"سینما پرس"
