به دلیل فیلم تختی ساخته بهرام توکلی
و هزار و یک دلیل دیگر که برخی از آن ها را فقط نزدیک ترین دوستانم می دانند و برخی را خیلی ها می دانند(مثل علاقه بسیار زیادم به فیلم «من یک ایرانی ام »ساخته محمدرضا آهنج و با بازی عالی علیرضاحیدری و احمد نجفی که به نظرم ،بسیار مهجور واقع شد و هیچ وقت جایگاه واقعی خود را درسینمای ایران نیافت ،با اینکه فیلم خوش ساختی بود.اوکراین از لحاظ فرهنگی کشور بی نظیری است و به نظرم چه از زاویه موسیقی و چه از زاویه سینما ،ما می توانیم روابط خوبی با هنرمندان اوکراین داشته باشیم ،اگر فیلم آقای آهنج ،اینقدر مهجور واقع نمی شد،بسیاری درب ها به روی سینمای ایران باز می شد.کشتی ظرفیت بسیاربالایی برای تولید هنر در ایران دارد) زندگینامه کشتی گیران همیشه برایم مهم بوده است.درگذشت «شو.بوشی»کشتی گیرژاپنی براثرابتلا به بیماری کرونا در سن بیست و هشت سالگی را خدمت جامعه ورزش ایران و ژاپنی های عزیز مقیم ایران ،تسلیت می گویم.
این یک زنگ خطر بزرگ هم هست.سوال اساسی در این نکته نهفته است که آیا ژاپن ،با وضع پیش آمده ،می تواند میزبان خوبی برای تمام کشورهای جهان باشد؟.البته یک ژاپنی را هیچگاه دستکم نگیرید،سرزمین «هایا.میازاکی»«ایشی.گورو»و «آکیرا کوروساوا»جایی است که اگر اراده به انجام کاری کنند،حتما آن کار را به بهترین نحو انجام می دهند.از این لحاظ واقعا شانس بزرگی برای ورزشکاران جهان ،حتی هنرمندان فیلمساز و عکاس پیش آمد،که این دوره از المپیک،در کشوری با امکانات و زیرساخت های پنج ستاره است و نه یک کشور با زیرساخت های ضعیف،امیدوارم این حادثه تلخ برای هیچ ورزشکاری ،تکرار نشود.
"شبکه ان .اچ.کی ،جمعه هفته جاری"
