دوست عزیزم حامد بهداد گل
سلبریتی ،توهین نیست.فحش هم نیست.سلبریتی کسی است که وقتی از حوزه تخصصی خودش،مثلا سریال های اجتماعی،خارج می شود و وارد حوزه تخصصی دیگران می شود،به دلیل محبوبیت بالای اجتماعی اش ،با اینکه سطح کیفی کارهایش عالی نیست(در کار ترجمه ،به آثار پروفسوربهمن شعله ور ،شاهکار یاعالی می گویند ،معلوم است و کامل مثل نور زیبای خورشید تابان امروز،واضح است که ترجمه های خانم عزیزترانه علی دوستی در مقابل ترجمه های بهمن شعله ور و بهمن فرزانه واین گونه اعجوبه های غریب که دیگر زبان مادری برایشان مفهوم حسی دارد نه مفهوم تکنیکی،چون به زبان دوم و سوم و چهارم هم به اندازه زبان مادری تسلط دارند،چیزی برای گفتن ندارد،بازی پژمان جمشیدی بسیار زیبا است اما تکنیک بازیش در مقابل ستاره های هم سن خودش،هومن سیدی و بهرام افشاری ،چه در نقش های جدی چه درنقش های طنز ،خداوکیلی دو پله پایینتر است یعنی همانطور که تویوتاکمری ماشین خوبی است اما اصلا قابل مقایسه با بنز می باخ نیست ،نمی شود گفت پژمان جمشیدی قابل مقایسه با هومن سیدی است در فن بازیگری یا ترانه علیدوستی قابل مقایسه با بهمن شعله ور است در فن ترجمه)اما بازیکن تیم ملی ایران بودن یک سکوی پرتاب ماهواره شد برایش ،که با ارایه دو بازی درخشان ،او را به نقطه نهایی رساند،به ایشان می گویند سلبریتی.
در واقع ،سلبریتی ها،کسانی هستند که دوصد متر سخت زندگی را از خط شروع آغاز نمی کنند بلکه بیست متر جلوتر از دیگران می ایستند موقع شلیک اسلحه و خب ،آن عزیزی که به صورت قانونی از خط شروع دویدن را آغاز کرده است ودارد کار خودش که دوصدمترباشدرا در این هستی پر تبعیض ،انجام می دهد ،حتی اگر حسن تفتیان هم باشد،نهایتا بتواند پانزده متر از این اختلاف را جبران کند وزمان عبور از خط پایان مدال نقره را به دست می آورد در حالی که واقعا حقش طلا بوده است،بیایید رو راست باشیم نه احساساتی،این دنیا به اندازه کافی تبعیض آمیز هست،در تمام ابعادش (الا کرونا که جدیدا به جمع ما اضافه شده به عنوان مهمان ناخوانده بی ادبی که پایش را جلوی میزبان خود دراز می کند و بعداز غذا خوردن ،بلندبلند ،آروغ می زند اما با همان لحنی که با مهمانی که لباس نظامی با درجه سرهنگی به تن دارد سخن می گوید ،باهمان لحن هم بایک مهمان دیگر که جیب کتش کمی پاره است و لباسش رنگ ورو رفته است،حرف می زند،پیش بینی می کنم ،یک ژانر مفصل از سینما با موضوع کرونا درسال بیست بیست و یک ،هزاروچهارصدشمسی،داشته باشیم و رمان های ادامه دار مفصل چندجلدی که موضوعش ،زندگی واقعی افرادی است که به هر نحو این بیماری را تحمل کرده اند)حالا که بخاطر شیوع بیماری،جیب ها تنگ تر شده است ،هرکه هستیم،رعایت حال بغل دستی خودمان را بکنیم ،همانطور که گاهی سعی می کنیم بافاصله فیزیکی از یکدیگر بایستیم یا راه برویم ،همانگونه هم بافاصله اقتصادی و اجتماعی از هم بایستیم وراه برویم،از سلبریتی های عزیزخواهش می کنم ،بخاطر ذات زیبای هنر که شده ،در این روزهای سخت ،از تبع آزمایی در شاخه های دیگر هنر ،خودداری کنند ،مگر اینکه ،کاملا با هزینه شخصی خودشان ،کارهای هنریشان را ارایه دهند.
