روز سعدی

را تبریک نمی گویم.حتی اگرخودحضرت سعدی هم زنده بودند،اول اردیبهشت ماه امسال را تبریک نمی گفتند،سعدی ،بیش از آن که نماینده رمانتیسیسم ایرانی باشد،نماینده خرد ایرانی است.سعدی اگر زنده بود و ما نوادگانش را می دید ،اصلا به ما افتخار نمی کرد،به مایی که هموطنمان درخطر است اما در تولید الکل تقلب می کنیم و الکل تقلبی به هموطن خوددرشرایط قرمز جنگی عرضه می کنیم،به ما که روی بسته دستکش لاتکس نوشته است بیست هزار تومان وقبل از شیوع بیماری،آن را خریده ایم،اما قسم می خوریم که فلان شرکت برایمان سی هزارتومان ،فاکتور کرده است وجنس را دوبرابرقیمت روی آن به فروش می رسانیم،به ما که از یک سو تجمع غیرضروری را کاملا منع می کنیم اما ازسوی دیگر ،تبلیغ لوکس ترین کالای موجود ،یعنی فرش را دریک مجتمع سربسته می کنیم،از ما که هیچ کدام از رفتارهایمان به هیچ کدام از رفتارهایمان نمی آید،نه ،نه،سعدی عقل گرا،سعدی رئالیست،این روز را تبریک نمی گفت،مطمئنم.کاملا مطمئنم.