من از کرونا بیزار نیستم
بخاطر مرگ تک تک اطبا و پرستاران نازنین جهان علی الخصوص استاد دکتر حمیدلطفی جراح ارتوپد ایرانی بسیار ناراحتم.اما برای من که یک عمربهترین دوستانم در خوابگاه مفتح دانشگاه شیراز یا دانشگاه تهران ،بخاطر نداشتن آشنای محکم و رابطه جانانه ،پشت درب های گاوصندوقی وزارت علوم ،وزارت بهداشت ،وزارت نیرو،ماندند.کرونا یک بار مثبت عمیق دارد.کرونا بین بالاترین های جامعه وافراد گم نام که در این دنیا ،لای دست و پای بچه های بالاترین های جامعه ،له می شوند،هیچ فرقی نمی گذارد.
کرونا،رو راست است،عادل است و برای او فلان بزرگ که سه بادیگارد دارد با یک کارگر ،چندان فرقی ندارد،هیچ وقت به عمرم چنین مساواتی ندیدم.از این نظر ،با اینکه اندوهی جانکاه مخصوصا به علت صدمات مالی جبران ناپذیر به سینمای ایران،بر روحم نشسته است،اما از کرونا بیزار نیستم ،عجیب است،امروز این سخن را از زبان چهار نفر دیگر هم شنیدم،عدالت آنچنان ستودنی و دوست داشتنی است که حتی وقتی خود را در قالب مرگ هم نشان می دهد،باز ،نمی شود گفت ،امری تنفرآور است.
