تو مشغول مردنت بودی

برخی از آثار سینمایی ،در واقع اشعاری هستند که در مقابل دوربین می روند.فیلم "تو مشغول مردنت بودی از این دسته آثار سینمایی" است.فرم قاب بندی دقیقا مانند«در دنیای تو ساعت چند است»صورت گرفته است.درحقیقت یک شعر زیباست که با آب ودریا ،زلف گره زده است اما در زاویه مخالف «در دنیای تو ساعت چند است»،زیرا در فیلم "در دنیای تو ساعت چند است" ،صحبت از وصال ابدی بعد از فراغ بلند مدت است.تمام صحنه ها حاکی از این است که دختری که از فرانسه بازگشته ،آنچنان درون روح مردعاشق حل شده است که دیگر،برگشتی به پاریس در کارنیست ورشت ،معبد نهایی هر دوی این زیبا روحان است.اما در این فیلم،از حالت نشستن خم و مچاله آرتیست ،در کنار قایق بزرگ ماهیگیری پوسیده به گل نشسته ،بوی امیدی بلند نمی شود،تم های شاعرانه را دوست دارم ،با موتیف های شاعرانه ،نازک خیال می شوم،مرغ آمین می شوم و از پنجره کوچک اتاقم می روم روی درخت باغ پشت خانه مان می نشینم و از آن بالا ،گذر زندگی مردم را تماشا می کنم.ماشین های عروس را و مردمی که پشت آن ها ،بوق بوق می کنند،و مردمی که ذکر می گویند و برانکاردی نارنجی رنگ را درون یک بنز یا ال نود استیشن نقره ای رنگ می گذارند...تماشای مردم از قاب دوربین آن هم در جغرافیای شمال ایران،کسب وکار من است.من این فیلم را آرام آرام ،مثل گرانترین شکلات تابلرون ،مزه مزه کردم وبلعیدم .روحم را نوازش کرد بوی کرم گرم وخوش طعم وسط شکلات ،به دلم نشست،تلخ بود ،زهر بود(تابلرون های مشکی را می گویم )اما جان داشت و نفس می کشید،این فیلم را نبینید،بلکه آن را بو کنید،مزه مزه کنید ،بچشید و بخورید،البته قبلش به دستان روحتان،پیس ،پیس