چطوری،ایرانی؟
بچه های محله از من سوال کردند،دقیقا مشکلم با سینمای استاد حاج ابراهیم چیست؟
ببینید کشور انگلستان ،وقتی فلان فیلم جنگی درباره نبرد جانانه جنگنده های بریتانیایی با نیروی هوایی رایش سوم را تولید میکند:
یک:تعداد کشورهای انگلیسی زبان که می توانند،فیلم را برای نمایش عمومی درسالن ها خریداری کنند،زیاد است ،بنابراین اگر فیلم ،یک میلیون پوند ،هزینه دربر داشته باشد،پنج میلیون پوند،بازگشت مالی دارد.سه کشور فارسی زبان ،بیشتر نداریم که آن دو کشور دیگر هم با کمال احترام و ادب ،از لحاظ زیرساخت سالن نمایش ،وضعیت خوبی ندارند ،و اصلا در نبرد علیه داعش یا نبردهایی که ایران شرکت داشته است ،شرکت موثری نداشتند ،بنابراین با توجه به زندگی سخت و غم بارشان از لحاظ اقتصادی،ترجیح می دهند ،یک کار از سینمای هند را ببینند تا لااقل دو ساعت،درسالن بخندند و با پیروزی های عجیب و غریب قهرمان فیلم ،کف و سوت بزنند ،بنابراین ،هم ذات پنداری خاصی با سینمای حاج ابراهیم ندارند.
دو:به دلیل عضویت نظامی حاج ابراهیم.ایشان عاشق خلق صحنه های بسیار پرهزینه با استفاده از هواپیماهای پهن پیکر و جنگنده و قایق تندرو و وسایل فوق پیشرفته ای است که هزینه ساخت فیلم را میلیارد تومانی می کند. زمانی که در ژانر کمدی ،فیلمی با هزینه سنگین می سازید،به دلیل استقبال وسیع مخاطب ،فیلم برگشت مالی دارد اما در ژانرهای غصه دار و غمناک ،واقعا اکنون،مردم حوصله رفتن به سینما ندارند،بنابراین موفقیت مالی بزرگی نصیب تهیه کننده نمی شود.
سه:ایشان خودشان را کارگردان مولف می دانند اما فقط خودشان و بر وبچه های هیئت محله شان که به عنوان روزنامه نگار برایشان شغل دست و پا کرده است ،بر این باور هستند. اینکه یک فرمانده اروپایی داعش (چچنی)با یک ضربه شمشیر سر رییس طایفه را مثل سرخیار بپراند در حالیکه سوار اسب است،به وضوح برگرفته از سینمای بالیوود است.اینکه یک داعشی اروپایی ،بتواند به شصت زبان حرف بزند و به خلبان ایرانی بگوید:چطوری ایرانی؟برگرفته از آن ،جیمز باندهای اولیه زمان شون کانری است که «بدمن»روس فیلم ،در کوکتل پارتی شبانه ای که در جزایر شخصی اش گرفته بود،با فلان ،میلیاردر عرب،عربی صحبت می کرد و با یک ژنرال سیاه پوست افریقایی به زبان سواحیلی صحبت می کرد ،بعد با جیمزباند انگلیسی صحبت می کرد ،درآن دوره از تاریخ سینما،این نحوه فیلم سازی خیلی جذاب بود اما اکنون واقعا مسخره است.
و دیگر اینکه وضع مالی به گونه ای وخیم است که هلال احمر ایران ،توانایی اینکه یک سری اقلام واجب تر از شیر مادر را در محله های جنوب شهر تهران و قم و شیراز ،(شهرهای زیارتی که امامزاده یا مکان مقدس بزرگ دارند)رایگان توزیع کند را ندارد.نمی توانند با ارائه کارت ملی ،روزانه به هر فرد ،سه عدد دستکش یا ماسک بدهند،تا لااقل آن روز و فردایشان بگذرد. با توجه به سیل های مکرر ،ماموران هلال احمر تا اکنون هم بیش از ظرفیت واقعی خودشان ،کار کرده اند و چنین توقعی هم بی انصافی است ولی اینکه فیلمی بسازی پر از هواپیمای پهن پیکر و جنگنده پیشرفته میگ بیست ونه هم واقعا برای اکنون ایران،بی انصافی است.
کلا من با هرکسی که ضررش برای جمع ،نه برای خودم ،بیش از سودش باشد ،مشکل دارم .
واضح است ،ضررهای این سبک فیلم سازی ،...
اگر <سامورایی دربرلین> فیلم پرهزینه ای بود ،لااقل ،ادا و اصول های آقای ژوله و مظلومی،یک دل سیر ایرانیان را می خنداند ،همین خنداندن تا حد به گریه افتادن و دل درد گرفتن،هزینه بالای فیلم را جبران معنوی می کند.این تیپ فیلم ها ،اگر بازده مالی بزرگ هم نداشتند،مهم نیست.
خنداندن مردم ایران ،این روزها از خلبانی میگ بیست و نه (که حاج ابراهیم،عاشق آن است)صد برابر سخت تر است.گریاندن مردم ایران که کاری ندارد،از جلوی داروخانه ها که عبور می کنید ،باید بایستید و یک لشگر آدم مغموم را که گویی در وال استریت ،تمام سرمایه زندگیشان را باخته اند،دلداری بدهید و بگویید ،سرکه انگور و همین الکل صنعتی (رقیق شده نه با آن غلظت بالا،الکل ضدعفونی در بهترین حالتش باید شصت درصد خلوص داشته باشد،نه نودوشش درصد،استفاده از الکل نودوشش درصد،چندان تاثیری بر روی ویروس ها ندارد)که در سوپرمارکت ها و مغازه های فروش دخانیات به وفور موجود است ،کار ژل دست ومحلول های آبی رنگ که معمولا در دندانپزشکی ها استفاده می شود را انجام می دهد،تازه بعد که قسم می خورید کلی فامیل پزشک دارید و از خودتان شایعه در نیاوردید،مردم خوشحال می شوند و بدو بدو به سمت سوپر مارکت می روند،غمگین کردن این مردم که هنر نیست .
