هر بار برگزاری جایزه داخلی فیلم فجر
میلیاردها تومان هزینه در پی دارد. حال که وضعیت به این روشنی است و جامعه هنر ایران،کاملا قطبی شده است،پیشنهاد می کنم ،یک سالن ارزان قیمت اجاره داده شود که پول تامین اجتماعی و کودکان نیازمند به داروهای خاص و بازیگران نازنین بیمار که در بیمارستان های مختلف بستری هستند و گاهی از پس پرداخت پول یک آمپول ساخت شرکت فایزر ،بر نمی آیند و واقعا نیاز به کمک جامعه هنر ایران دارند را هدر ندهیم. از شر برج میلاد و این لوکس بازی های بیهوده هم خلاص شویم،یک مراسم ساده در پردیس سینمایی کوروش یا تیراژه ،برگزار شود و تمام سیمرغ ها،یکجا به عوامل آقای ابراهیم داده شود.اینگونه ایشان هم مثل کودکان که پدرشان برایشان اسباب بازی نخریده،گریه نخواهند کرد و خوش و خرم خواهند بود و این چند میلیارد باقی،خرج اساتید بزرگی مثل استاد فریماه فرجامی مظلوم و ساکت که یک عمر شاهکارهای بزرگی مثل «پرده آخر»اثر «واروژ کریم مسیحی»را با تمام وجود بازی کرد،می شود.
آی مردم،ای وطن دوستان ،نگذاریم فریماه بانوی ایران به سرنوشت تلخ استاد بی بدیل موسیقی و سینمای جهان«حسین سرشار»دچار شود،به قول آقای کیمیایی در فیلم هایش«لوطی،این حکم که تو کردی ،خواندن ندارد»به داد فریماه فرجامی ها برسیم.
حاتمی کیا ،جایزه دوست دارد،پرت کنید طرفش،میلیاردها تومان ذخیره کنید و به داد فرجامی ها برسید.
