رضا

شاهکاری بی نظیر از سینمای هنر و تجربه ایران است،دو روایت موازی در فیلم ،دنبال می شود.اول روایت زندگی رضا است.مهندسی ثروتمند با اراده ضعیف و سست عنصر اما بسیار مهربان و فروتن و ساده و دوم ،داستانی که رضا از پیدایش شهری که درآن زندگی می کند یعنی اصفهان روایت می کند،در جایی از فیلم،زمانی که رضا بر روی تخت بیمارستان است،می گوید دوست دارد بسیار عمر کند و ببیند،زندگی در آینده به چه صورت در می آید،داستانی هم که روایت می کند ،دقیقا در همین رابطه است و درباره پیرمردی صد ساله است.فیلم بااینکه درباره طلاق است اما اصلا تند و عصبی نیست،دوربین بسیار نرم از روی تک تک اشیای خانه رضا و اماکن تاریخی اصفهان می گذرد،سبک بازی سحردولتشاهی،همان است که در فیلم های قبلی او دیده ایم.فیلم ،بسیار روشن است با اینکه سرنوشت شخصیت ویولت با بازی خانم پسیانی دردناک و ناراحت کننده است اما این ناراحتی به کل اثر،سرایت نکرده است،اگر یک اروپایی قصد سفر به اصفهان را داشته باشد،بهتر است،قبل از سفر فیلم رضا را ببیند وبا چشمی باز به سفر بیاید.