ترانه

الهه حصاری بازیگر منحصربه فردی است،فضای کلی سینمای تجاری چه در هندوستان،چه درایران یا امریکا،مانندسوراخ ظریف ترین سوزن های اساتید بزرگ خیاطی ،تنگ است و از هر هزار نفرکه وارد این هنر می شوند،شاید فقط یک نفر بتواند آنچنان رشد کند و ببالد که به او پیشنهاد بازی نقش اول در کنار بزرگانی چون اندیشه فولادوند را بدهند،الهه حصاری راه صدساله را یک شبه پیمود و اکنون به عنوان تیپ قالبی«دخترجوان مبارز در عین حال عصیانگر و ناآرام» در سینمای ایران،جای خود را کاملا باز کرده است.الحق هم این نقش را خوب بازی می کند.فیلمنامه ترانه بسیار دقیق نوشته شده است.استفاده جالب از نشانه ها،مخصوصا نشانه «سه ضربه آرام به کفش»که به عنوان قرارداد میان بازیگر نقش اول زن ونقش اول مرد،در ابتدای فیلم گذاشته شده است،زیبا و خاص و به یادماندنی است و کارگردان توانسته در بهترین لحظه ممکن که همگان میخکوب صفحه تلویزیون یا پرده شده اند و نیاز به یک لیوان آب یخ است تا در صورتشان پاشیده شود و کاملا شوک شوند،ازاین نشانه ساده اما ویژه استفاده کند.این فرم استفاده از قراردادها و نشانه ها از ویژگی های برجسته کارگردانان بزرگ هالیوود است که فیلم های پرفروش سینمای تجاری امریکا را تولید می کنند.فضای خوابگاه دانشجویی بدون اغراق ،ساده و واقعی ترسیم شده است که از نکات برجسته این اثر است.البته در پنج سال اخیر شاهدساخت ده ها و شاید صدها فیلم با یک موضوع ثابت هستیم.«فقرمالی،جوان مبارز و جامعه فاسد»،از این لحاظ این اثر در دسته کارهایی چون «لاتاری»،«هلن»وبسیاری کارهای دیگر قرار می گیرد،اگر کیفیت کلی این آثار را مد نظر قرار بدهیم «هلن»با بازی بی نظیر پژمان بازغی و هوتن شکیبا یک سر و گردن از تمامی کارهای دیگر ،برتری دارد و ترانه نتوانسته است حتی به گردپای این فیلم نزدیک شود ،البته نبایداز حق گذشت ،ترکیب بازیگران فیلم «هلن»مانند تیم فوتبال رئال مادرید است یعنی تمام ستاره های سینمای ایران را یکجا درخود دارد،از این لحاظ ،دست کارگردان ترانه بسیار بسته تر از کارگردان هلن بوده است،زیرا به غیراز اندیشه فولادوند و نازنین فرهانی ،ستاره مشهور دیگری دراختیار ندارد،اما با همین ترکیب بازیگران هم فیلمی خوش ساخت و بامفهوم ساخته است که به یک بار دیدن می ارزد.