آب است و تریاک

در زمان ماه مبارک رمضان در دوره رضاشاه،هنگام سحری،مردی در خیابان های منتهی به بازار تهران راه می رفت و فریاد می زد،آب است و تریاک،آب است و تریاک،به این معنا که اگر فردی ،تریاکی است و می خواهد روزه بگیرد،یک حبه بخورد تا غروب ضعف نکند.

در آن زمان ،دور تهران ،دوازده دروازه بود،خانه راوی در دروازه شمیران واقع بود ،بیرون دروازه شمیران ،باغ بسیار بزرگی بود که خنک و با صفا بود ،از مازندران و شمال ایران برای این باغ ها و شهر،موادغذایی آورده می شد،گاهی صاحب الاغ هایی که بار مواد غذایی آورده بود تا صبح پشت دروازه می خوابید تا صبح دروازه را باز کنند و نماینده شهرداری بیاید تا بار وارد شهر شود.

"نقل از آقای مجاهد از معتمدین پایتخت"