نقد رمان "در خرابات مغان" داریوش مهرجویی
ببینید نمیدانم در زندگی تجربه کرده اید یا نه؟،یک دوره هایی در تاریخ،دست به آهن بزنی طلا می شود،کلا انجام دهنده یا در اصطلاح کننده کار کم است و کارها عالی میگیرند.
دوره نخست وزیری هویدا ،اوایلش،نه اواخرش که ایران به مرز ورشکستگی رسید،همین خاصیت را داشت،حلقه بزرگی از بزرگترین های ایران مثل مکتب سقاخانه با شرکت پرویز تناولی سازنده آثار "هیچ" و آیدین آغداشلو ،نقاش "مینیاتور مچاله شده" و داریوش مهرجویی و مسعود کیمیایی ،متعلق به آن دوران هستند. فضا در کار هنری بر عکس کار پزشکی ،بسیار مهم است ،باید جیب مردم حالتی داشته باشد که علاوه بر غذا و پزشک و دارو چیزی ته آن مانده باشد که برسد به هنر،حکومت هم باید معتدل و ملایم و راه بیا و عشقی باشد. رمان "در خرابات مغان" متوسط است. در سطح "سمفونی مردگان" و "سفر شب" و "همنوایی شبانه ارکستر چوب ها" نیست اما چون نویسنده آن "داریوش مهرجویی" بوده است ،خوب گل کرد،اما برای خودش ،رمان قابل تامل و بحثی است. خب،مهرجویی عاشق متافیزیک و فضاهای بین چند جهان و خلسه صوفیانه و حالت هایی است که اسم رمان هم کامل توضیحش می دهد و کارش در نگارش هم خوب است.
