نقد سریال آشوب؛قسمت آخر

آقای معنوی درباره تاریخ یک سویه و به نفع خویش قضاوت می کنند. هرقاره ای نظام خاص خودش را دارد،ایران پرورنده بزرگمهرها و جناب اشرف هاست ،این است فرمان تاریخ و فونکسیون تاریخ. آقای معنوی در این دیالوگ در دفتر روزنامه امیدفردا با استاد آتیلا پسیانی،نکته مهمی را در نظر نگرفتند،آن هم این است که تاریخ یک عضو پسیو نیست بلکه ذاتا اکتیو است و کلاه خود را قاضی می کند تا درباره زندگی ما و سرشت ما و سرنوشت ما قضاوت کند. آقای معنوی تمام هستی خود را از نقش لی لی با بازی بانو یکتا ناصرداشت اما بابی اخلاقی محض به سمت نقش بانو آشا محرابی رفت. در این جهان،خیانت سزای خودش را دارد و باید تاوان هر خیانتی را پرداخت ،در حقیقت آقای معنوی خام بودند ،زیرا دست پرورده محیط یک شهر کوچک بودند و بی لنگ وسط گود پریدند. به قول استاد آتیلا پسیانی "گرز باید خورند پهلوان باشد" اما گرزی که معنوی برای خویش برگزید ،ده برابر سنگین تر از وزن خود او بود ،برای همین امر،مرتب در درون خود دچار تعارض می شد و دکتر آریان در سخنرانی آخر خود در قسمت نهایی ،وقتی از تریبون پایین می آمد ،همین نکته را به دقت به آقای معنوی گفت اما ایشان متوجه نشدند.