ایشی گورو (ده)

خب،اگر زمان و مکان را در اثر ادبی لق کنیم یعنی دو تا پیچ از هزاران پیچ یک بویینگ را باز کنیم کل آن بویینگ لق و شکننده می شود مثل پولکی های اصفهان،خب،دارم سعی می کنم ساده صحبت کنم،حالا اگر هنر لق شود می تواند خیلی سیال و روان حرکت کند یعنی مثل یک رایحه خوش برود و بیاید اما اگر خیلی پیچ ها سفت باشد هنر مثل قلعه شوالیه های مکتب باروک سنگین و عظیم می شود و آن وقت است که بینوایان،جنگ وصلح، وتمامی آثار جاویدان محکم را داریم اما این جاویدانان محکم مثل یک رایحه خوش نیستند بلکه مثل یک تانک عظیم تی هفتاد، محکم،پابرجا وخیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی سنگین هستند...

نویسنده:

همایون نوری پناه

ویراستار:

محسن اکبرزاده