تاریخ ادبیات هند (هشت)

 

تراژدی مدرن و کمدی در قرن بیستم در هند مورد توجه قرار گرفت.تراژدی پردازان هندی آثاری مقتبس از غرب با مایه غربی را در قدم اول، پدید آوردند. البته قهرمان هندی نیز، در کار تراژدی نویسان هندی دیده می شوند. در درام سنتی هند، مرد وزن قهرمان ،پس از عبور از موانع سخت سرانجام پیروز می شوند و فرد بد به مجازات عملی می رسد،هندی ها در ادبیات به عذاب دنیای دیگر معتقد نیستند و نویسنده حق کارکتر بد را با فلج شدن و روی ویلچر نشستن،زندان افتادن و مجازات زمینی کف دستش می گذارد،البته در نوع دیگری از آثار،فرد بد،محکوم به تولدهای پی در پی می شود تا از طریق تناسخ،پاک شود واین نوعی از مجازات الهی توسط هندی هاست،هند تا پیش از کسب استقلال در سال ۱۹۴۸ مرتب در ادبیات درحال نزاع بر سر کسب آزادی بود اینگونه بود که ادبیات هند در کش و قوس دائمی میان قهرمان ملی و افسر دیوصفت انگلیسی افتاد البته هم اکنون نسلی از دو ملیتی ها مثل جومپا لاهیری با مجموعه داستان مترجم ناخوشی ها سلطه اصلی بر ادبیات هند را در دست دارند،یکی از نویسندگان،شصت سال پیش تقاضا داده بود که تمام آثار مهم ادبیات به زبان هندی ترجمه شود واین زبان مرجع اصلی شبه قاره هندوستان قرار گیرد،اما قدرت بسیار زیاد زبان انگلیسی ،فرانسه ،روسی و آلمانی ‌در مسائل علمی و ادبی آنچنان است که بعید است،زبانی با گذراندن یک دوره ده ساله از نهضت ترجمه بتواند خود را به سطح این چهار زبان برساند....

نویسنده:

همایون نوری پناه

ویراستار:

محسن اکبرزاده