نقدی بر فیلم خشکسالی و دروغ با بازی محمدرضا گلزار،پگاه آهنگرانی

فیلم هامون، مادر فیلم های اجتماعی تاریخ سینمای ایران است، حمید هامون، روشنفکری که تنها نقطه امیدش، علی، مرد امامزاده ها و ابراهیم (ع)  و دعا و غذای نذری است. هیچ راه فراری برای حمید هامون باقی نمی ماند و در نهایت علی، بدن نیمه جان او را از دریا بیرون می کشد. پنج فرد تحصیلکرده در چرخه ای معیوب گرفتار شده اند، محمدرضا گلزار از فرزند آوردن با لغت زپرتی یاد می کند، دو تن از این افراد وکیل هستند یعنی خودشان باید دستگیر باشند اما شخصیت وکیل مرد، مرتب به یک پسر دون ژوان خودشیفته می گوید،جان مادرت هوای من را داشته باش. حضور مادر در فیلم تنها سی ثانیه آن هم در اسکایپ است،حال شخصیت دوم زن ،آنچنان بد است که مرتب تهدید به خودکشی یا قتل دیگران می کند اما یک مددکار اجتماعی نیست که دست او را بگیرد،حضور دولت در فیلم تنها سی ثانیه آن هم در قالب پلیسی است که از متهم متنفر است...خشکسالی و دروغ ،همان هامون است منتها تلخی هامون را ندارد و مذهب و متافیزیک که در هامون بسیار مهم بود و همچنین حضور پررنگ خانواده حتی به شکل منفی آن،در خشکسالی و دروغ،دیده نمی شود... 

نویسنده:

همایون نوری پناه

ویراستار:

محسن اکبرزاده