تاریخ ادبیات هاییتی(دو)

در دوره اول،شعر،مایه حماسی و میهن پرستانه دارد و نثر،به شدت سیاسی است.در این دوره تقلید از ادبیات فرانسه،کاملا پذیرفته شده است،در دوره دوم،رمانتیسیزم به شدت به سمت پارناسیسم حرکت می کند،شعر حالت سمبولیک میابد، و با این حال تقلید از ادبیات فرانسه ،ادامه می یابد،در آخرین سال های قرن نوزدهم میلادی جنبش های ملی به شدت احساس می شد،که تجارب برجسته ای در زمینه شعر ماسیلون کوئیکو (۱۸۷۶,۱۹۰۸)بوده است،در دوران سوم،تهاجم و حمله به غربی ها از موضوعات رایج نثر بود،لالیو شاعری بود که از موضوعات مهم ملی بسیار نوشت ،از پیشوایان مهم این دوره می توان ،توبی،مارسلین،امیل رومیرو جاکزروماین را برشمرد، در دوره چهارم،نژاد سیاه کاملا جایگاه خود در عرصه ادبیات را محکم کرد،کاسیور متولد هزار و نهصد و نه دلاتره و سیناس مهم ترین ادبای معاصر هاییتی هستند،برجسته ترین نویسنده جهانی هاییتی در دوره معاصر جاکزرومین نام دارد که درباره زندگی دهقانان و فقر و سختی معیشت اینان نوشت کارهای او شباهت زیادی به رمان معروف ریشه ها دارد و تقریبا از متد آمریکایی پیروی می کند تا الگوی محض فرانسوی واین مقوله ای است که قلم این نویسنده بزرگ را ممتاز می کند... 

نویسنده:

همایون نوری پناه

ویراستار:

محسن اکبرزاده