اوج نثر قرن نوزدهم

 ویکتور ماری هوگو در بزانسون به دنیا آمد، هشتاد و سه سال که عمر بلند و طولانی برای صد و پنجاه سال پیش به حساب می آید زیست و در پاریس چشم از جهان فرو بست،همین؟....نه....هوگو از خانواده ای اشرافی و تحصیلکرده کالج نجیب زادگان در مادرید بود،کار ادبی خود را با ترجمه ویرژیل آغاز کرد و قصیده بلندی در وصف سیل سرود اما در دورانی که نجیب زادگان با انسان های فقیر مانند حیوانات رفتار می کردند،هوگو به بشریت فهماند که انسان،انسان است،بنابراین بزرگترین تاثیر هوگو نه بر ادبیات بلکه بر علوم اجتماعی بود،وی هیچگاه تقسیم بندی بشر به نجیب زاده و غیر نجیب زاده را نپذیرفت او با صدای بلند فریاد زد که کالسکه و اسب راهوار هیچ ربطی به انسان بودن ندارد و در جامه های وصله دار شاید انسانی باشد زیباتر از کسی که در کالسکه نشسته است،هوگو نماینده انسانیت بود،چیزی که امروز کمتر به چشم می آید....

نویسنده:

همایون نوری پناه

ویراستار:

محسن اکبرزاده