ولادمیر

ناباکوف را نمی توان،نماینده ادبیات روسیه دانست،گرچه متولد سنت پترزبورگ روسیه است،و امروز،روز عزای عمومی این شهر است،شهری که هنرمندان بزرگی را به جهان معرفی کرد،اما ناباکوف در تمام دنیا،چونان خانه به دوشان زیست و چونان خانه به دوشان ،هزاران کیلومتر دورتر از روسیه،در سوییس دار فانی را وداع گفت.زندگی آن روزهای روسیه آنچنان سخت بوده که بیشتر کسانی که توانایی خاصی داشتند از این کشور فراری می شدند،در حقیقت پروفسور تیموفی پنین،کسی که عاشق دندان های مصنوعی اش است،اصلا ویژگی ناسیونالیستی خاصی ندارد،پنین،شاید،مهم ترین اثر ناباکوف باشد،او در یک کلام،جهان وطن است و مانند باد بی خانه است.قاعدتا جوامع مذهبی چون عربستان و قطر و ایتالیا و ایران،روی خوشی به لولیتا نشان نمی دهند اما دفاع لوژین،رمان دیگر ناباکوف،کاملا بی حاشیه و آرام است،صحبت کردن از شطرنج از علایق روسی بر جامانده در قلم اوست,آثار مهم ناباکوف بیشتر توسط نشر کارنامه در ایران به چاپ رسیده است.ناباکوف تقریبا تمام کشورهای صنعتی دنیا را دیده است،تحصیلاتش در کمبریج بوده،این یعنی زمانیکه اثری از ناباکوف را می خوانید انگار یکی از کنسرو میوه های گران قیمت میوه های استوایی را خریده اید که هر دانه آن طعمی و عطری دارد،با خواندن آثار ناباکوف،عملا مزه ادبیات چندین کشور را میچشید...

نویسنده:

همایون نوری پناه

ویراستار:

محسن اکبرزاده