تاریخ ادبیات روسیه(بخش چهاردهم)

سمبولیسم در حال سقوط است،آن هم نه در زیر ضربات دشمن،نه هم در گرماگرم نبردی کارساز،اما مدافعانش پراگنده می شوند و اردوگاهش به زودی تهی خواهد شد،و تو ای بیننده،شوخی جالب روزگار را ببین که طنین سخن غم انگیز السید در میان ما به گوش می رسد و نبرد،از نبود رزمنده،پایان پذیرفت!!!..این جملات در فقدان مهم ترین چهره سمبولیسم روس یعنی،دمیتری مرژکوفسکی،گفته شده است.وی شوهر یکی از بزرگترین شعرای بانوی تاریخ ادبیات روسیه یعنی،زینیادا گیپیوس،بود،این زوج ادبی بی نظیر،دستی هم بر آتش رمان داشتند و در درجه اول،مانند هر سمبولیست دیگری،نیم نگاهی به ادبیات فرانسه در کارهایشان به چشم می خورد،برخی از نخستین اعلامیه های مهم سمبولیست های روس،توسط بانو زینیادا نوشته شده بود،اعلامیه هایی که در هزار و هشتصد و نود،آتشی بزرگ در ادبیات روس انداخت و مایه ظهور سمبولیسم شد،مرژکوفسکی از اولین افرادی بود که لقب عجیب روشنفکر و کمونالیست به خود داد ،او از نظر سیاسی،بزرگترین چهره تاریخ ادبیات روسیه است اما از لحاظ صرف ادبیات ،در مقابل چهره هایی چون بلینسکی،چخوف،گورکی،نکراسوف،تلستوی،و الکساندر پوشکین،چندان رنگی به رخسار وی نمی ماند...

منبع:سیری در نقد ادبیات روس،اندرو فیلد،۲۰۴

نویسنده:

همایون نوری پناه

ویراستار:

محسن اکبرزاده